อุทยานพระพิฆเนศ ตั้งอยู่ที่ ต.สาริกา อ.เมือง จ.นครนายก เกิดจากแนวคิดของ "พระราชพิพัฒน์โกศล" หรือ "หลวงพ่อเณร" เจ้าอาวาสวัดศรีสุดารามวรวิหาร บางขุนนนท์ กรุงเทพฯ โดยท่านได้รับการถวายที่ดินจำนวน ๑๖ ไร่ จากลูกศิษย์หลวงพ่อภู อดีตเจ้าอาวาสวัดเวฬุราชิน ย่านบางยี่เรือ กรุงเทพฯ ซึ่งเป็นที่ดินล้อมรอบด้วยคลองธรรมชาติ ปัจจุบันนี้ขยายพื้นที่เป็น ๒๓ ไร่
เดิมทีนั้นพระราชพิพัฒน์โกศล หรือหลวงพ่อเณร เจ้าอาวาสวัดศรีสุดาราม บางขุนนนท์ กรุงเทพฯ ตั้งใจจะสร้างเป็นบ้านพักคนชรา แต่ต้องพับโครงการไปจนที่ดินถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานาน จนกระทั่งท่านเกิดแนวความคิดสร้างศูนย์ปฏิบัติธรรม พร้อมกับการสร้างพระพิฆเนศองค์ใหญ่ขนาดหน้าตักกว้าง ๙ เมตร สูง ๑๕ เมตร ซึ่งถือว่าใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ต่อมามีผู้ศรัทธาหลั่งไหลมาสักการะจำนวนมาก ท่านจึงคิดสร้างตำหนักเทพ เพื่อประดิษฐานเทพหลายองค์
บริเวณทางเดินเข้าไปศาลาหอประชุมจัดเป็นสถานที่แสดงพิพิธภัณฑ์องค์พระพิฆเนศ ๑๐๘ ปาง ซึ่งทำเป็นอาคารทรงไทยสวยงาม ทางด้านในก็ประดิษฐานพระพิฆเนศปางต่างๆ มีหลายแบบหลายขนาดแต่ละแบบแต่ปางมีความสวยที่แตกต่างกันไป แต่ละองค์ถือว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยกันทั้งหมด ทางอุทยานจัดสถานที่ให้สำหรับกราบไหว้บูชาได้ด้วยเข้ามาในนี้แล้วได้กราบไหว้องค์พระพิฆเนศประจำวันเกิดของตนเอง และยังเป็นแหล่งศึกษาหาความรู้ได้อีกด้วย นอกจากนี้ยังมีหอมหาเทพ ซึ่งประดิษฐานมหาเทพสูงสุดทั้ง ๓ พระองค์คือ พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ
หลวงพ่อเณร บอกว่า พระพิฆเนศทั้ง ๒ องค์ ได้รับการยกย่องจากท่านสวามิ วิทยานานันท์ เลขาธิการศาสนสัมพันธ์ฮินดูโลก เมื่อครั้งที่ท่านเดินทางมาประชุมในประเทศไทย ท่านได้เดินทางไปกราบสักการะ พระพิฆเนศที่อุทยานพระพิฆเนศนครนายก ได้ชื่นชมและศรัทธามาก โดยได้กล่าวว่า เป็นพระพิฆเนศที่ใหญ่ที่สุดในโลกเท่าที่พบมา และมีมติว่าให้ผู้ที่นับถือศาสนาฮินดูมาร่วมกันจัดงานเทศกาลคเณศจตุรถี หรือวันเกิดพระพิฆเนศที่นี่ทุกๆ ปี โดยในปีนี้จัดขึ้นเป็นปีที่ ๕ ระหว่างวันที่ ๑๙-๒๙ กันยายน ๒๕๕๕ โดยในวันสุดท้ายเวลา ๑๓.๐๐ จะมีพิธีอัญเชิญองค์พระพิฆเนศ ไปลอยลงแม่น้ำนครนายก ที่ท่าน้ำวัดเขานางบวช ซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ ๒ กม.
เทศกาลคเณศจตุรถี นับเป็นเทศกาลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการบูชาพระพิฆเนศ จะกระทำในวันแรม ๔ ค่ำ เดือน ๙ และวันแรม ๔ ค่ำ เดือน ๑๐ ซึ่งถือว่าเป็นวันกำเนิดของพระพิฆเนศ เชื่อกันว่าพระองค์จะเสด็จลงมาสู่โลกมนุษย์เพื่อประทานพรอันประเสริฐสูงสุดแก่ผู้ศรัทธาพระองค์ท่าน เทศกาลนี้มีการจัดพิธีกรรมบูชาและการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ทั่วอินเดียและทั่วโลก มีการจัดสร้างเทวรูปพระพิฆเนศขนาดใหญ่โตมโหฬาร เพื่อเข้าพิธีบูชา จากนั้นจะแห่องค์เทวรูปไปทั่วเมืองและมุ่งหน้าไปสู่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์สายต่างๆ ถนนหนทางทั่วทุกหนแห่งจะมีแต่ผู้คนออกมาชมการแห่องค์เทวรูปนับร้อยนับพันองค์ ผู้ศรัทธาทุกคนแต่งชุดส่าหรีสีสันสวยงาม ขบวนแห่จะไปสิ้นสุดที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ เช่น แม่น้ำคงคา แม่น้ำสรัสวตี ฯลฯ แล้วทำพิธีลอยเทวรูปลงสู่แม่น้ำหรือทะเล
ในวันธรรมดาผู้คนน้อยหน่อย ถ้าเป็นวันหยุด คนจะมาก พระพิฆเนศถือกันว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความสำเร็จ การกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างที่สุดก็ทำให้จิตใจเบิกบาน ได้กราบไหว้ ได้ทำบุญ คล้ายๆ เข้าวัดฟังธรรม อุทยานแห่งนี้ ยังมีดีอะไรๆ หลายๆ อย่าง นอกจากขอพรแล้วที่ขาดไม่ได้ คือ โดยเพื่อความสัมฤทธิผลในสิ่งที่ขอกับพระพิฆเนศ ให้กระซิบที่ข้างหูหนูด้านซ้าย เอามือปิดหูหนูด้านขวา หรือกระซิบหูหนูด้านขวา เอามือปิดหูหนูด้านซ้าย ซึ่งหนูจะกราบทูลเตือนพระพิฆเนศ ให้ประทานความสัมฤทธิผลในสิ่งที่ขอทุกประการ
จ.นครนายก มีที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง โดยเฉพาะบริเวณเส้นทางสู่น้ำตกสาริกา เช่น วัดหลวงพ่อปากแดง และพุทธอุทยานพุทธชยันตรี สถานที่ประดิษฐานพระพุทธรูปปางแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ หน้าตักกว้าง ๙ เมตร และสร้างพระอรหันต์ จำนวน ๑,๒๕๐ องค์ สอบถามเส้นทางได้ที่อุทยานพระพิฆเนศ อ.เมือง จ.นครนายก โทร.๐๘-๘๔๐๐-๙๐๐๑-๘
ปางพระพิฆเนศ
พระพิฆเนศในยุคแรกนั้นจะเป็นพระคเนศในรูปแบบของการยืนเสียเป็นส่วนใหญ่ จากนั้นจึงได้พัฒนาเป็นการนั่ง ซึ่งมีการนั่งถึง 4 ลักษณะ ในยุคแรกไม่นิยมการทรงเครื่องประดับต่อมาจึงเริ่มมีเครื่องทรงมากขึ้น เริ่มจากสายยัชโญปวีต (สายศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนาพราหมณ์ บางทีก็เป็นงูธรรมดา ส่วนผ้าที่นุ่งนั้น จะแตกต่างกันไปตามแต่ละท้องถิ่นที่สร้างรูปเคารพส่วนเครื่องทรงนั้นมีการเพิ่มเติมมากขึ้นเช่น มงกุฎ, สร้อยคอ, สร้อยข้อมือ, สร้อยข้อเท้า, สร้อยกระดิ่ง พาหนะ เท่าที่พบในปัจจุบันมีเพียง หนู นกยูง และสิงโตเท่านั้น
ลักษณะทางประติมากรรมของพระพิฆเนศนั้นมีหลายปาง และมีให้เลือกสรรการบูชาตามความเหมาะสม แต่ภาพโดยสรุป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเศียรก็ดี สัตว์พาหนะ ตลอดจนถึงเครื่องประดับและอิริยาบถต่างๆ ก็ดี พอจะแยกได้ดังนี้
เศียร พระคเนศมีตั้งแต่ 1 เศียรหรือพระพักตร์เดียว ไปจนถึง 2-5 เศียร ซึ่งปาง 5 เศียรนี้นิยมใช้ในปางเหรัมภะซึ่งแพร่หลายในอินเดียและเนปาล ส่วนพระคเนศในแบบของคนไทยนั้นจะมีเพียงเศียรเดียวเท่านั้นส่วนใหญ่แล้วพระคเนศจะมีเพียงสองตาเท่านั้น ส่วนตาที่ 3 บริเวณหน้าผาก (บ้างใช้เปลวไฟเป็นสัญลักษณ์แทน) นิยมใช้ในลัทธิตันตระที่ชัดเจนมากเห็นจะเป็นพระพิฆเนศในศิลปะแบบทิเบต
นอกจากนี้บริเวณหน้าผากทั่วไป อาจจะเป็นรูปจันทร์เสี้ยว หรือเส้น 3 เส้นตามลักษณะของไศวะนิกาย หรือพระเศียรอาจจะสวมมงกุฎชนิดแบบราบ (กรัณฑมุกุฎ) หรือสวมชฎาทรงสูงก็ได้ ส่วนงานั้น จะมีเพียงงาเดียวข้างขวาเท่านั้นส่วนงาข้างซ้ายนิยมทำหักไว้
งวง มีลักษณะที่ห้อยตรงแต่ส่ายปลายไปทางซ้ายหรือขวาแต่ที่นิยมคือหันงวงไปทางซ้าย และหยิบขนม บตะสะ (โมทกะ) จากถ้วยขนมที่ถืออยู่ในซ้ายมือหรือบางทีก็เป็นพวกผลไม้ป่า
กร มีจำนวนกรตั้งแต่ 2-4 เรื่อยขึ้นไปถึง 10 กว่ากรหรือมากกว่านั้น สัญลักษณ์ที่ถือตามพระกรต่าง ๆเช่น งาหัก, ผลมะนาว, ผลไม้ป่า, มะขวิด, ลูกหว้า, หัวผักกาด, ขนมโมทกะ, ผลทับทิม ส่วนอาวุธนั้นมีมากมายอาทิ ขวาน, บ่วงบาศ, ดาบ, ตรีศูล ฯลฯ สิ่งอันเป็นมงคล เช่น สังข์, แก้วจินดามณี, ครอบน้ำ ฯลฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น