ความตาย

อันมรณา มีประจำ ทุกส่ำสัตว์
แต่พระตรัส เป็นมุนินทร์ ชินสี
แสนประเสริฐ เลิศภิภพ จบราตรี
ยังจรลี เข้าถึงซึ่ง นิพพาน
จะหนีอื่น หมื่นแสน ในแดนโลก
พอย้ายโยก หลบลี้ หนีพ้นได้
แต่หนีหนึ่ง ซึ่งมีชื่อ คือหนีตาย
หนีไม่ได้ ใครไม่พ้น สักคนเดียว
แม้ซ่อนกาย ในกลีบเมฆ กลางเวหา
ซ่อนกายา กลางสมุทร สุดวิสัย
ถึงซ่อนตัว ในหุบเขา ลำเนาไพร
ณ ถิ่นใด พ้นความตาย นั้นไม่มี

*ความตายเท่านั้นที่มีความเป็นยุติธรรม  ไม่มีใครจะรอดพ้นไปได้  จะรวยจะจนก็ต้องตายเท่ากัน  ไม่อาจต่อรองกับความตายได้