พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ปิดทองหลังพระ

          “การปิดทองหลังพระนั้น เมื่อถึงคราวจำเป็น ก็ต้องปิด คนโดยมาก ไม่ค่อยชอบปิดทองหลังพระกันนัก เพราะนึกว่าไม่มีใครเห็น แต่ถ้าทุกคนพากันปิดทองแต่ข้างหน้า ไม่มีใครปิดทองหลังพระเลย พระจะเป็นพระที่งามบริบูรณ์ไม่ได้”

                เมื่อเรานึกถึงธรรมะ มักนึกถึงพระสงฆ์กัน ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่บรรดาพุทธบริษัททราบหรือไม่ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา ก็เป็นพระเช่นกัน แต่เป็นพระที่ใจ

                  หากจะถามว่าผู้ที่มีความรู้ในทางโลกและทางธรรมมากที่สุดคือใคร คำตอบคงหนีไม่พ้นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้แตกฉานในความรู้ทั้งปวง

                     แต่ถ้าถามว่า หากจะนับเพียงเพศฆราวาสแล้ว ในยุคนี้ ใครคือผู้ที่มีความรู้แตกฉานทั้งทางโลกและทางธรรมมากที่สุด ก็ต้องขอตอบอย่างไม่ลังเลเลยว่า "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพล อดุลยเดช รัชการที่ ๙"

                เชื่อหรือไม่ว่าการปิดทองหลังพระนั้นได้บุญมากกว่าปิดทองข้างหน้า เนื่องจากว่าบุคคลที่ทำบุญในด้านต่างๆด้วยจิตที่เป็นกุศลมากเท่าไหร่ ยิ่งได้บุญมากเท่านั้น ตรงข้ามกับผู้ที่ทำบุญเอาหน้า ซึ่งจริงๆแล้วก็ได้บุญเหมือนกัน แต่ได้น้อยลงไป เพราะจิตที่ไม่ได้ศรัทธา มัวแต่คิดถึงหน้าตาตัวเอง
                ความจริงแล้วไม่ใช่ว่าการปิดทองด้านหน้าพระนั้นไม่ได้บุญ เพียงแต่ประโยคนี้เป็นประโยคสำนวนการเปรียบเทียบ ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงนำมาสั่งสอน ว่าคนเราจะทำดี ควรจะทำดีด้วยความศรัทธาในความดี ไม่ใช่ทำเพราะเข้าสังคม หรืออยากได้หน้าเท่านั้น

                บรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายลองพิจารณาดูว่า ระหว่างเราเป็นคนบอกและชื่นชมความดีของเราให้คนอื่นได้รู้ กับการที่คนอื่นบอกเล่าและชื่นชมความดีของเรา ท่านจะเลือกอะไร

                ฉันใดก็ฉันนั้น การทำความดีควรทำด้วยความศรัทธาจริงๆ และบรรดาพุทธบริษัททั้งหลายจะทำบุญอะไรก็ตาม อย่าคิดว่าเราจะได้อะไรบ้าง จงคิดเพียงว่าเขาจะได้อะไรบ้าง เพื่อฝึกให้จิตใจมีความบริสุทธิ์มากยิ่งขึ้น

                 หากใครที่คิดว่าการฟังพระเทศน์เป็นเรื่องยากเกินไป ลองไปหาคำสอนของในหลวงของเรามาอ่านกันดู เพราะในหลวงของเรามีความฉลาดทั้งทางโลกและทางธรรม ซึ่งหาได้ยากในยุคนี้สมัยนี้ หากทำตามที่พระองค์ทรงสั่งสอน ก็ถือว่าทำถูกต้องตามคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเช่นกัน