วันอาทิตย์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2559

หลวงปู่หล้า เขมปัตโต เขียนถึงฝ่าเท้าทั้งสองข้างของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต




เรื่องที่ลืมเขียนมานมนานคือ....

(ฝ่าเท้าหลวงปู่มั่นทั้งสองข้าง เป็นตาหมากรุกหมดเต็มทั้งสองฝ่า)
เวลาสรงน้ำท่านปรารภว่า (ฝ่าเท้าของเราไม่เหมือนหมู่เพียงเท่านี้)
พูดค่อยๆ แบบเย็นๆ (ในยุคหนองผือ สี่ปีที่ข้าพเจ้าอยู่กับองค์ท่านนั้น)
พระเณรผู้น้อยที่ถวายข้อวัตรสรงน้ำถวายองค์ท่านนั้น ผู้สงวนฟังจึง-
จะได้ยิน (เพราะองค์ท่านก็ปรารภค่อยแบบประหยัดไม่แกมอวด)

ส่วนข้าพเจ้าไม่ได้แย้งอาจเอื้อมถูข้างบน (ระหว่างฝ่าเท้าเสมอๆ)
จำพวกที่ถูหลัง ตัว แขน ขา ฝ่าเท้านั้น มักจะเป็นพระ ๔-๓-๒-
พรรษาเท่านั้นได้ถู พระผู้ใหญ่เหนือ ๕-๖-๗-๘-๙- ไปแล้วไม่ค่อย
จะได้ถูตัว แขน ขา เพราะองค์หลวงปู่เทสน์ว่า สรงน้ำนี้เว้นให้ผู้น้อย
เขาสรงเสีย ถ้าพระผู้ใหญ่มาทำขวางผู้น้อย ผู้น้อยเขาระอายเก้อเขิน
เพราะเขาไม่มีทางเอื้อมมือเข้า และเขาก็กระดากระอายดังนี้

ผู้ผูกเวร คือผู้ผูกโกรธ โดย สมเด็จพระญาณสังวร


" .. ระลึกไว้ทุกลมหายใจเข้าออกถึงพระพุทธภาษิตที่ว่า "ผู้ใดผูกอาฆาตว่า เขาได้ด่าเรา ได้ฆ่าเรา ได้ชนะเรา ได้ลักของเรา ดังนี้ เวรของผู้นั้นย่อมไม่ระงับ"

"ผู้ผูกเวรคือผู้ผูกโกรธ ย่อมทำบาปได้ทุกประการ" แม้หนักหนาเพียงใด แก่ผู้ใดก็ได้ "อำนาจของการผูกเวรหรือการผูกโกรธยิ่งใหญ่นัก" ก่อให้จิตมืดมิดนัก ไม่รู้ผิดไม่รู้ชอบ ไม่รู้บุญไม่รู้บาป

สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า พระผู้ทรงบริสุทธิ์สะอาด ทรงพ้นแล้วจากบาปทั้งหลายทั้งปวง "ทรงมีพระพุทธภาษิตเตือนสัตว์โลกไว้ด้วยพระมหากรุณาที่เปรียบมิได้" น่าที่เราผู้ปรารถนาความไม่เป็นทุกข์หนักหนา จะพึงพร้อมใจกันเทอดทูนพระพุทธภาษิตนั้น มุ่งมั่นปฏิบัติให้สุดสติปัญญาความสามารถ