ถ้าเรามีสติสัมปชัญญะ ดูอะไรมันก็ดูได้ ความเข้าใจของคน ทั่วไป คำว่า ธรรมะ ที่จะนำมาพิจารณานี่ มีแต่เรื่องของกายกับใจ เรื่องของกิเลสที่มีอยู่ในใจ ความจริงธรรมะอันเป็นอารมณ์ของจิตนี่ มันหมายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เราสามารถรู้ด้วยตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ถ้าหากว่าจิตใจถึงธรรมะแล้ว ดูอะไรมันก็ไม่เสียหาย
สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (ติสโส อ้วน) ถามหลวงปู่มั่นว่า
“ท่านมั่นไปอยู่แต่ป่า ไปฟังเทศน์ที่ไหน”
อาจารย์มั่นท่านก็ตอบว่า
“ถ้าจิตใจมีธรรมะ อยู่ที่ไหนก็ได้ฟังธรรม”
“ทำไมถึงว่าอย่างนั้น”
“เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลนี้ ตั้งแต่อณู ปรมาณู จนกระทั่งมวลสารที่เกาะกลุ่มกันเป็นก้อนใหญ่โต มันคือธรรมะ ประเภทสภาวธรรม”
ธรรมะประเภทสภาวธรรมนี่แหละเป็นอารมณ์จิต ถ้าหากว่า ผู้ที่ขาดสติ สติไม่เข้มแข็ง ตาเห็นรูปก็หลงยินดียินร้าย หูได้ยินเสียง ก็หลงยินดียินร้าย จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายสัมผัส ใจนึกคิด ก็หลง ยินดียินร้าย พอใจ ไม่พอใจ ความจริงมันก็แสดงปรากฏการณ์ให้ เรารู้เราเห็นอยู่ตลอดเวลา เราดูสิ่งนี้ เราทุกข์หรือเราสุข เราเห็นสิ่งนี้ เรายึดมั่นถือมั่นหรือว่าเรารู้จักปล่อยวาง อันนี้คือความจริงที่ปรากฏ อยู่ทุกขณะจิตทุกลมหายใจสำหรับผู้มีสติ
เพราะฉะนั้น การดูหนังดูละคร ละครที่เป็นคติธรรมเตือนใจ เขาจึงสรุปลงว่าดูละครให้ย้อนดูตัว ชีวิตของคนเราที่เป็นอยู่ในโลกนี้ เป็นตัวละครแต่ละตัวๆ ต่างคนต่างแสดงออกตามนิสัยและความสามารถของตัวเอง
นจฺจคีตวา หมายถึง การฟ้อนรำ ขับร้อง ประโคมดนตรี ถ้า หากว่าเป็นเรื่องฟ้อนรำ ขับร้อง ประโคมดนตรี พระไปดูก็ล่อแหลมต่อ อันตราย แต่นิยายอันใดซึ่งเป็นบทละคร เป็นคติเตือนใจ เช่น ละคร เรื่องเวสสันดรชาดก อันนี้เป็นนิยายอิงธรรมะ เรื่อง รามเกียรติ์ ก็ เป็นนิยายอิงธรรมะ ซึ่งเป็นนิยายเก่าแก่ที่สุด ของจีนก็สามก๊ก เป็น นิยายอิงธรรมะเหมือนกัน มีทั้งการเมือง การเศรษฐกิจ อุตสาหกรรม เกษตรกรรม พร้อมหมดในเรื่องนี้ อย่างเวสสันดรชาดกนี่ ก็เกษตร-กรรม อุตสาหกรรม รัฐธรรมนูญ ประชาธิปไตย ศีลธรรม มีพร้อม หมด ถ้าเรื่องอย่างนี้พระดูก็ไม่เสียหาย ก็เหมือนๆ กับเราฟังเทศน์ เช่นอย่างพระเทศน์เวสสันดรชาดก นางมัทรีสวยงามอย่างนั้นอย่าง นี้ มันก็เหมือนแสดงบทละครเหมือนกัน
มีอยู่หลายๆ คน ปฏิบัติสมาธิแล้วนั่งดูโทรทัศน์ พอตัวพระ ตัวนางออกมา ตอนแรกก็รู้สึกว่าสวยงามดี พอดูไปดูมาจิตเป็นสมาธิ เห็นเป็นโครงกระดูกเต้นไล่หยอกกันอยู่ แบบนั้นก็เป็นได้
เกล็ดคำสอนของ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น